Στη σύγχρονη αντίληψη για τη διδακτική της Γλώσσας εκείνο που έχει νόημα δεν είναι να μιλά κανείς για μια γλώσσα, δηλαδή να την αντιμετωπίζει ως ένα αντικείμενο που το μαθαίνουμε απ’ έξω (π.χ. να ξέρεις να λες έναν κανόνα) αλλά να μιλά και να γράφει αποτελεσματικά την ίδια τη γλώσσα, να τη χρησιμοποιεί δηλαδή ως εργαλείο επικοινωνίας και μάθησης.
Στον όμιλο «Παίζω και Μαθαίνω τη Γραμματική» στις τάξεις: Β΄,Γ, ο τρόπος συνειδητοποίησης του γραμματικού κανόνα γίνεται μέσα από το παιχνίδι. Δεν παρέχεται έτοιμη γνώση. Ο μαθητής κατανοεί το γραμματικό φαινόμενο διασκεδάζοντας χωρίς να αποστηθίσει μηχανικά ένα γραμματικό κανόνα.Mαθαίνει ορθογραφία αβίαστα διασκεδάζοντας. Προσελκύουμε το ενδιαφέρον των μαθητών ώστε να αντιμετωπίσουν τη Γραμματική όχι ως ένα βαρετό σχολικό καθήκον αλλά ως αφορμή για ενεργό συμμετοχή και στη διαδικασία της μάθησης.
Οι δραστηριότητες (παιχνίδια) βοηθούν το παιδί να δράσει με αυτόνομο τρόπο εκτός τάξης και αφετέρου μπορεί να χρησιμοποιήσει ότι έχει μάθει μέσα στην τάξη.
Καλλιεργούνται όχι μόνο οι γνωστικές αλλά και οι συναισθηματικές και διαπροσωπικές δεξιότητες του μαθητή.
Ξεχωρίζουν τα δίψηφα φωνήεντα, δίψηφα σύμφωνα, συνδυασμούς, δίφθογγους, όμοια γράμματα , τα ουσιαστικά, τα ρήματα, τα επίθετα τις αντωνυμίες, τα σημεία στίξης.
Αποκτούν θετική στάση στη γλώσσα και γενικότερα στη μάθηση.
Απαλλάσσονται από το άγχος με το οποίο αντιμετωπίζουν τη Γραμματική.
Χρησιμοποιούν τα γραμματικά φαινόμενα ως παιχνίδια σκέψης και όχι ως απλές διαδικασίες που δεν έχουν κανένα νόημα.
Για το σκοπό αυτό προτείνονται διασκεδαστικά παιχνίδια, τραγούδια που δεν κουράζουν τα παιδιά και τα επιτρέπουν να αναπτύξουν δημιουργικά τη σκέψη τους.