ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΛΟΓΩ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΗΣΗΣ 12 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ 2008

BASO APOXAIRETISMOS

 

Αποχαιρετούμε την υποδιευθύντρια του σχολείου μας κ. Βασιλική Γαλάνη, μια άξια και ικανή συνάδελφο, αλλά και ένα καλό άνθρωπο  που στήριξε το σχολείο μας σε όλες του τις δράσεις βελτιώνοντας συγχρόνως την καθημερινότητα των μαθητών και των εκπαιδευτικών μας βάζοντας τη δική της προσωπική πινελιά παντού. Ως διευθυντής του Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου Σερρών "Κωνσταντίνος Καραμανλής" την ευχαριστώ για το οργανωτικό της πνεύμα και τις πολύτιμες συμβουλές της κατά τη διάρκεια της θητείας της στο σχολείο μας. Βάσω σου ευχόμαστε να συνεχίσεις να είσαι δραστήρια και δημιουργική στη νέα σου ζωή. Θα σε θυμόμαστε πάντα!

 

 

Δημοσιεύουμε τον αποχαιρετισμό της άξιας συναδέλφου:

Ένα καινούριο σχολείο στην πόλη των Σερρών ανοίγει τις πόρτες του, ένας καινούριος θεσμός στο χώρο της εκπαίδευσης αρχίζει να υλοποιείται στον μακρινό από παιδαγωγικά ιδρύματα νομό μας.

Λίγοι εκπαιδευτικοί ονειροπόλοι, οραματιστές και για κάποιους ίσως αφελείς ή καριερίστες, αφήνουμε τη σιγουριά της οργανικής και επιλέγοντας μια θέση θητείας μέσα σε ένα νομικό πλαίσιο θολό και αβέβαιο, αποφασίζουμε να στελεχώσουμε και να στηρίξουμε ένα πρωτοπόρο και ρηξικέλευθο εγχείρημα.

Ξεκινήσαμε σε ένα μοντέρνο και πολλά υποσχόμενο κτίριο, με μεγάλες αίθουσες, με παράθυρα λουσμένα στο φως και πολλά πολλά σκαλοπάτια με έναν τεράστιο σαλίγκαρο.

Όλα ήταν καθαρά και καινούρια, θρανία, καρέκλες, γραφεία μα το εποπτικό και παιδαγωγικό υλικό λιγοστό και σχεδόν ανύπαρκτο.

Θυμάμαι σαν και τώρα τις πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη να συγκεντρώνουν οι συνάδελφοι χρήματα για να αγοράσουμε ποτήρια για νερό , που για να πιούμε έπρεπε να κατεβούμε από τον 2ο όροφο στο υπόγειο. Θυμάμαι τα πρωτάκια μας που τώρα είναι υποψήφιοι Πανελληνίων Εξετάσεων να ψάχνουν σκιά την ώρα της γυμναστικής και του διαλείμματος γιατί στον χώρο της αυλής και στα πεζοδρόμια έξω απ’ αυτήν δεν υπήρχε ούτε ένα δέντρο.

Δειλά δειλά ξεκινήσαμε. Άλλωστε όπως λεν και στο χωριό μου τη διαφορά την κάνουν οι άνθρωποι και όχι τα ντουβάρια. Και το σχολείο άρχισε σιγά σιγά να εξοπλίζεται. Άρχισαν να γεμίζουν οι αίθουσες με υπολογιστές, με γραφεία υπολογιστών , με βιντεοπροβολείς[D1], οι τοίχοι να γεμίζουν με χάρτες , αφίσες και οι φοριαμοί με παιδαγωγικό υλικό που ήταν απαραίτητο στους συναδέλφους.

Στο ξεκίνημα ίσως στην ομάδα να υπήρχαν διαφορές και μικροπροβλήματα μα στην πορεία βρήκαμε το βηματισμό μας και μπορώ να πω με σιγουριά πως πορευτήκαμε σωστά με σιγουριά και επιτυχία.

Στην είσοδο του Σχολείου οι συνάδελφοι επιστράτευσαν τη φαντασία και τη δημιουργικότητα τόσο τη δική τους όσο και των συγγενικών τους προσώπων και διαμόρφωσαν έναν εξαιρετικά φιλόξενο και καλαίσθητο χώρο για γονείς και μαθητές. Οι τάξεις , οι διάδρομοι , η αίθουσα εκδηλώσεων και η αίθουσα του Ολοήμερου στολίστηκαν με εξαιρετικές εργασίες μαθητών και το διώροφο κτίριο του Πειραματικού άρχισε να παίρνει ζωή και χρώμα.

Μεταφέραμε τμήμα της κουζίνας στον 2ο όροφο του Σχολείου επιστρατεύοντας ικανό συνάδελφο και σύζυγο συναδέλφισσας για λόγους αναγκαίους και πρακτικούς.

Οργανώθηκε στο 2ο όροφο του Σχολείου αξιόλογη βιβλιοθήκη με δωρεές πολλών γονέων και μαθητών.

Σε πείσμα πολλών επιτήδειων πρασινίσαμε το χώρο της αυλής και τα πεζοδρόμια γύρω απ’ το σχολείο μας.

Γυρνώντας στα χρόνια που πέρασαν σαν κινηματογραφική ταινία περνούν από μπροστά μου οι σχολικές γιορτές, οι θεατρικές παραστάσεις , οι στολισμοί, οι εκδρομές, οι εκδηλώσεις, οι δράσεις, οι συμμετοχές σε διαγωνισμούς και οι διακρίσεις, οι επισκέψεις σε φορείς του νομού και όχι μόνο, οι χριστουγεννιάτικες αγορές με σκοπό τη φιλανθρωπία και τον εξοπλισμό του Σχολείου και πολλά άλλα.

Συμπαραστάτες μας ήταν πάντα ο Δ/ντής του Σχολείου και ο Σύλλογος Γονέων με διαφορετική σύνθεση κάθε φορά με την ίδια όμως πάντα διάθεση για υποστήριξη και βοήθεια.

Πολλοί όταν με συναντούσαν με ρωτούσαν τι διαφορετικό έχει αυτό το σχολείο με το παράξενο όνομα. Άλλες φορές χαμογελούσα κι άλλες φορές εξηγούσα.

Πολλά δεν μπορούσα να πω αλλά μου δίνεται τώρα για τελευταία φορά η ευκαιρία να εκφραστώ.

Είναι διαφορετικό :

Γιατί υπάρχουν συνάδελφοι που δέχτηκαν να ετοιμάσουν και να καταθέσουν το φάκελό τους με σκοπό να περάσουν το κόσκινο της αξιολόγησης με τα όποια αποτελέσματα που αρκετούς τους πίκραναν γιατί όντως δεν ήταν τα αναμενόμενα.

Γιατί υπάρχουν συνάδελφοι που δέχονται να μείνουν πέρα απ’ το τυποποιημένο ωράριο προκειμένου να λειτουργήσουν ομίλους πρωτοπορίας και γνώσης.

Γιατί υπάρχουν συνάδελφοι που σχεδιάζουν και υλοποιούν δράσεις πέρα από τα στενά διδακτικά προγράμματα και πλαίσια.

Γιατί υπάρχουν συνάδελφοι που προσπαθούν να φανούν αντάξιοι στις αυξημένες προσδοκίες των γονιών που φέρνουν τα παιδιά τους σε ένα πειραματικό σχολείο περιμένοντας κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο.

Περάσαμε πολλά, με τους περισσότερους 12 ολόκληρα χρόνια καθημερινά μαζί και με μερικούς να εναλλάσσονται στην πορεία, αναζητώντας καινούριο περιβάλλον και νέες προκλήσεις.

Περάσαμε πολλά και εύκολα και δύσκολα. Θυμάμαι τα καλύτερα κι έτσι θα κλείσω έναν μεγάλο κύκλο τη φετινή παράξενη και ιδιόρρυθμη σχολική χρονιά.

Θέλω να ευχαριστήσω όλους: το Σύλλογο Γονέων, τους μαθητές, τους συναδέλφους, τον Δ/ντή και τον Σχολικό Σύμβουλο του Πειραματικού Σχολείου Σερρών «Κων/νος Καραμανλής» για το ενδιαφέρον δωδεκάχρονο ταξίδι μου στο Πειραματικό.

Θέλω να ευχηθώ σε όλους υγεία και δύναμη. Το ταξίδι που πριν 12 χρόνια άρχισε να ‘ναι όσο το δυνατό πιο μεγάλο, ουσιαστικό και συναρπαστικό φορτωμένο με πολλές εμπειρίες και γνώσεις. Είναι πολλοί που περιμένουν το πρώτο σφύριγμα για να επιβιβαστούν και να ξεκινήσουν κι άλλοι σκεφτικοί και συγκινημένοι στην αποβάθρα κουνούν ζωηρά και ρυθμικά το λευκό μαντήλι του αποχαιρετισμού.